Wie mij volgt op Instagram, heeft het mogelijk al voorbij zien komen: ik ben zwanger! Dit is ook een van de oorzaken dat ik de afgelopen weken niet geschreven heb. Vandaag wil ik je heel graag vertellen hoe de afgelopen tijd eruitzag en hoe het nu gaat.
De test
Vandaag ben ik precies 13 weken zwanger en dat betekent dat het tweede trimester aan is gebroken. Ik neem je mee terug naar de eerste weken nadat ik erachter kwam dat ik zwanger ben.
Op dinsdag 31 oktober voelde ik me ’s ochtends niet zo lekker. Ik had wat kwark gegeten en werd hier misselijk van. Vreemd, dit heb ik anders nooit. Gedurende de dag begon ik me af te vragen of het nu dan toch raak zou kunnen zijn. ’s Middags kocht ik een paar Kruidvat-testen, voor het geval dat.
’s Avonds ging Tim naar de sportschool en besloot ik makkelijk te eten, broodjes met gebakken ei. Tijdens het derde broodje begon me dat gebakken ei tegen te staan en werd ik weer misselijk.
Dit alles deed mij toch besluiten om die zwangerschapstest te doen. Ik verwachtte er weinig van, ik zou pas over vier dagen ongesteld moeten worden.
Iets voor half 7 had ik een positieve zwangerschapstest in handen en stond ik te trillen op mijn benen van de spanning. Ik wist dat deze dag een keer kon komen, maar op dat moment werd het toch wel heel écht.
Eerste trimester
In de dagen daarna deed ik nog een aantal testen en de Clear Blue met wekenindicator gaf toch wel heel duidelijk antwoord. Ik was écht zwanger.
Ik belde de verloskundige om me in te schrijven en de eerste familieleden werden al op de hoogte gebracht. Ik stuiterde van blijdschap en kon het nieuws niet stilhouden.
De weken daarna kropen voorbij. Ook Tim werd deelgenoot in mijn zwangerschapsperikelen. Ochtendmisselijkheid heb ik na die bewuste dag niet meer gekend. Een achtbaan aan hormonen echter wel. Ik was enorm prikkelbaar, chagrijnig om niks, kon uit elkaar barsten van woede om de kleinste dingen. Oh wat voelde ik me alleen in mijn afgrijselijke humeur.
Naarmate de weken verstreken en ik in de buurt van de 12 weken kwam, werden die hormoonaanvallen ook iets minder.
Positiekleding
De eerste positiebroeken kocht ik al vrij snel, mede omdat ze in de aanbieding waren. Mijn motto: je kan niet vroeg genoeg voorbereid zijn!
Inmiddels draag ik al een paar weken een positiebroek met een lage elastische band. En nu mijn gewone spijkerbroek, waarin ik ook nog een riem draag, echt begint te irriteren, heb ik de positiebroek met hoge elastische band ook maar uit de kast getrokken.
Voor kerst kreeg ik een voorraadje positiekleding van mijn ouders als cadeau, dus wanneer ik geen zin heb om mijn eigen shirtjes aan te doen dan heb ik wat ruimere kleding om naar te grijpen!
De komende weken
We hebben op 20 december de termijnecho gehad en mijn uitgerekende datum staat nu vast op 11 juli. Volgende week woensdag heb ik de volgende controle weer, waarbij alleen de bloeddruk gemeten wordt en we naar het hartje kunnen luisteren.
Na een beetje zeuren heb ik het voor elkaar gekregen bij Tim dat we toch een pretecho gaan doen wanneer ik bijna 16 weken ben. Ik wil namelijk enorm graag weten of we een jongetje of een meisje krijgen! Heb je een idee wat het wordt? Laat vooral een reactie achter!
Haha zo leuk om te lezen! Blijven updaten hoor 🙂
Ik denk…. … een jongetje? Ben heel benieuwd. Als je het weet, maak je het dan ook bekend of blijft het jullie geheim?
We willen ‘t aan familie sowieso wel vertellen. Ik ben bang dat ik het sowieso heel moeilijk vind om m’n mond te houden! Hahaha.
Even kijken of Tim mij gaat dwingen om me stil te houden ?