Inmiddels zijn we alweer een paar weken verder. Corona houdt ons leven nog steeds in z’n greep en ik heb er onderhand wel genoeg van. Gelukkig is er ook goed nieuws. Een paar dagen voor ik 8 weken zwanger was, kwam ik erachter dat de vroege echo’s weer mochten!
Toch een vroege echo
Ohh wat was ik blij toen ik begin mei op internet las dat de vroege echo’s weer mochten. Ik heb op de maandag dat ik precies 8 weken zwanger was de telefoon gepakt. De verloskundige bellen om te zien of ik een afspraak kon maken, dat was mijn enige doel die dag!
Ik had geluk, diezelfde week kon ik op donderdag terecht voor een echo! Nu hoefde ik niet nóg drie weken te wachten tot ik zou weten hoe het met de kleine frummel ging. Vanaf de eerste positieve test had ik me vier lange weken druk gemaakt om hoe het zou gaan met die frummel in mijn buik. Leeft het wel? Groeit het wel goed? Zag het er wel goed uit?
En toen was het 7 mei. De echo had ik pas om 10 voor half 6 ’s middags, waardoor ik de hele dag flink zenuwachtig rondliep. Mijn maag draaide regelmatig om en ik kon niks hebben van Finn. Die voelde natuurlijk feilloos aan dat mama niet lekker in haar vel zat en werd met de minuut vervelender.
Net na vier uur gingen we even een lange wandeling met de honden maken. Even de frisse lucht in en even afleiding van het feit dat we een uur later in de auto zouden stappen naar de verloskundige.
Het moment van de waarheid
Mijn man mocht nog niet mee naar binnen, dus die bleef buiten in de auto zitten met Finn. Ik zou hem videobellen zodra de echo zou beginnen. Ondertussen was hij achterin de auto naast Finn gaan zitten, zodat ze samen mee konden kijken.
Toen het videogesprek opgestart was, zette de verloskundige het echoapparaat op mijn buik en had in no time onze frummel in beeld. En direct zei ze: “Ik zie een hartslag, gefeliciteerd!”
Inderdaad, op de echo was een mooie sterke hartslag te zien. Onze frummel lag er lekker rustig bij, liet zich mooi bekijken. Twee armpjes en twee beentjes waren zichtbaar en die hartslag… Die was me toch het allerbelangrijkste.
Ik kon met een enorm opgelucht gevoel naar huis. Het hartje klopt, onze frummel leeft!
